هدف از این مرحله دستیابی به راه حل ها و گزینه های انتخابی فراوان تر است و آنچه اهمیت دارد تعداد راه حل هاست و نه اینکه کدام یک راه بهتری است. منطق ارائه راه حل های گوناگون این است که احتمال یافتن بهترین راه حل از بین مجموعه ای از راه حل ها افزایش می یابد. به همین دلیل لازم است در این مرحله، ذهن خود را باز نگه داریم و بدون اینکه در مورد نکته های مثبت و منفی راه حل ها قضاوت کنیم، هر راه حلی را که به ذهنمان می رسد، یادداشت کنیم. در مورد مثال بالا می توانیم به راه حل های زیر فکر کنیم:
باید غذا را زودتر اماده کنیم/ از خریدن تنقلات خودداری کنیم/ از شخص دیگری برای دادن غذا به کودک استفاده کنیم/ با فاصله ی مناسبی از وعده اصلی به او یک میان وعده فوی بدهیم/ اجازه بدهم خودش غذایش را بخورد/ غذای او را سر سفره کنار باقی افراد خانواده بدهم/ اگر شامش را نخورد به او اجازه خوردن تنقلات ندهم/ درصورتی که شامش را تمام کند اجازه داشته باشد دسر بخورد.